Disc golf – w największym uproszczeniu – jest połączeniem golfa i gier opartych na frisbee. Nie ma w nim dołków, do których celuje się piłeczką. Zastępują je specjalne kosze z łańcuchami. Gracze rzucają do nich plastikowymi dyskami, przypominającymi frisbee. Chodzi o to, by trafić do kosza wykonując jak najmniejszą liczbę rzutów. 

​

Podstawowym wyposażeniem jest oczywiście dysk. Już jeden wystarczy do tego, by zacząć zabawę z disc golfem. Jednak tak jak golfiści używają do gry różnego rodzaju kijów, tak w disc golfie gracze korzystają z dysków o różnych właściwościach. Wszystko zależy od rodzaju rzutu jaki chcą wykonać.

​

Sport i wyposażenie są jednak dużo tańsze, niż w klasycznym golfie, a za sam wstęp na wiele pól na świecie nie trzeba płacić. Powstają one na ogólnodostępnych, rekreacyjnych terenach zielonych, w parkach, lasach czy na terenach zalewowych.

​

Disc golfa wymyślono w USA w latach 60 XX wieku. Dziś często opisywany jest jako jeden z najszybciej rozwijających się sportów na świecie. Popularny jest nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale także w Europie, Japonii czy Nowej Zelandii. 

 

Europa jest po USA drugim najmocniejszym ośrodkiem disc golfowym. W Polsce sport ten jednak nie rozwinął się tak szybko i dynamicznie jak chociażby w krajach Skandynawskich, w Czechach, Estonii, Litwie czy Łotwie.

​

O poziomu rozwoju świadczą przede wszystkim dwie rzeczy: liczba pól do gry oraz liczba graczy uprawiających disc golfa nie tylko rekreacyjnie, ale rejestrujących się także w PDGA – organizacji zrzeszającej graczy z całego świata i sankcjonującej rozgrywki na najwyższym poziomie.

 

Poniżej mapa pól disc golfowych w Europie przygotowana przez UDisc – aplikację do zapisywania wyników w disc golfie. Grafika pochodzi z Disc Golf Growth Report powered by UDisc z roku 2024.

​